دعای قوی و عظیم برای توبه و آمرزش گناهان تجربه شده

دعای قوی و عظیم برای توبه و آمرزش گناهان تجربه شده

امروز و در این عنوان از سایت هاروس قصد داریم به شما عزیزان دعایی بیاموزیم نتیجه بخش سریع التاثیر و گره گشا که باعث می شود زود تر به عاقبت خوش در زندگی برسید، اگر احساس می کنید بار گناهان سنگین شده است، دعای قوی و عظیم برای توبه و آمرزش گناهان تجربه شده را مرتبا بخوانید که سرانجام به خوبی ها و خوشی ها می رسید.

دعای قوی و عظیم برای توبه و آمرزش گناهان تجربه شده,دعای آمرزش گناهان,دعای آمرزش پدر و مادر,دعای آمرزش مرده,دعای آمرزش اموات,دعای آمرزش گناه کبیره,دعای آمرزش گناهان صوتی,دعای آمرزش گناهان مردگان,دعای آمرزش گناهان صحیفه سجادیه,دعای آمرزش میت,دعای آمرزش و توبه,دعای آمرزش پدر مادر,دعای توبه نامه,دعای توبه به درگاه خدا,دعای توبه نصوح,دعاي توبه كردن,دعای توبه و استغفار,دعای توبه حضرت آدم,دعای توبه صوتی,دعای توبه مسیحی,دعای توبه امام علی,دعای توبه کنندگان,دعای توبه صحیفه,دعای توبه برای محتضر,دعای توبه و بخشش گناه,دعای توبه هنگام مرگ,دعای توبه و بخشش,دعای توبه برای بیمار,دعای توبه برای گناه,دعای توبه استغفار,دعای توبه دزدی,دعای توبه ماه رجب

دعای قوی و عظیم برای توبه و آمرزش گناهان تجربه شده

«دعاى آن حضرت در ذکر توبه و درخواست توفیق آن از پروردگار»
اَللَّهُمَّ یا مَنْ لایَصِفُهُ نَعْتُ الْواصِفینَ، وَ یا مَنْ لا یُجاوِزُهُ
بارخدایا، اى کسى که توصیف واصفان وصفت نتوان کرد، و اى کسى‏که امید امیدواران
رَجآءُالرّاجینَ، وَیا مَنْ لا یَضیعُ لَدَیْهِ اَجْرُالْمُحْسِنینَ، وَ یا
از تو فراتر نرود، و اى کسى‏که پاداش نیکوکاران نزد تو ضایع نگردد، و اى
مَنْ هُوَ مُنْتَهى‏ خَوْفِ الْعابِدینَ، وَ یا مَنْ هُوَ غایَهُ خَشْیَهِ
آن که ترس عبادت کنندگان به تو منتهى شود، و اى آن که نهایت بیم
الْمُتَّقینَ، هذا مَقامُ مَنْ‏تَداوَلَتْهُ اَیْدِى‏الذُّنُوبِ، وَقادَتْهُ اَزِمَّهُ
پرهیزکارانى، این جایگاه کسى است که بازیچه دست گناهان است، و مهارهاى خطاها او را
الْخطایا، وَ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِ الشَّیْطانُ، فَقَصَّرَ عَمّا اَمَرْتَ بِهِ
به پیش رانده، و شیطان بر او چیره گشته، از این جهت در اجراى امر تو کوتاهى
تَفْریطاً، وَ تَعاطى‏ ما نَهَیْتَ عَنْهُ تَغْریراً، کَالْجاهِلِ بِقُدْرَتِکَ
ورزیده، و از سر نادانى و غرور به آنچه از آن نهى نمودى آلوده شده، مانند کسى که به قدرت تو
عَلَیْهِ، اَوْ کَالْمُنْکِرِ فَضْلَ اِحْسانِکَ اِلَیْهِ، حَتّى‏ اِذَا انْفَتَحَ لَهُ
بر خود ناآگاه است، یا فضل و احسانت را درباره خویش منکر است، تا چون دیده
بَصَرُالْهُدى‏، وَ تَقَشَّعَتْ‏عَنْهُ سَحآئِبُ‏الْعَمى‏، اَحْصى‏ ماظَلَمَ
هدایتش گشوده، و ابرهاى کورى از برابرش برطرف شده، ستمهایى که بر خود نموده
بِهِ نَفْسَهُ، وَ فَکَّرَ فیما خالَفَ بِهِ رَبَّهُ، فَرَاى‏ کَبیرَ عِصْیانِهِ کَبیراً،
شماره نموده، و در امورى که با خداى خود مخالفت ورزیده اندیشه کرده، آنگاه بزرگى عصیانش را مشاهده کرده،
وَ جَلیلَ مُخالَفَتِهِ جَلیلاً، فَاَقْبَلَ نَحْوَکَ مُؤَمِّلاً لَکَ، مُسْتَحْیِیاً
و به عظمت مخالفتش بصیرت پیدا نموده، پس با دلى امیدوار، و رویى شرمسار به سوى تو
مِنْکَ، وَ وَجَّهَ رَغْبَتَهُ اِلَیْکَ ثِقَهً بِکَ، فَاَمَّکَ بِطَمَعِهِ یَقیناً،
رو آورده، و از روى اطمینان به تو با شوق و رغبت متوجه تو شده، و از باب یقین با بارطمع‏آهنگ تو نموده،
وَ قَصَدَکَ بِخَوْفِهِ اِخْلاصاً، قَدْ خَلا طَمَعُهُ مِنْ کُلِّ مَطْمُوعٍ
و از روى اخلاص با توشه ترس قصد تو کرده، در حالى که جز تو به احدى
فیهِ غَیْرِکَ، وَ اَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ کُلِّ مَحْذُورٍ مِنْهُ سِواکَ، فَمَثَلَ
طمع نداشته، و از هیچ چیز غیر تو نترسیده، پس در حضورت با حال
بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَضَرِّعاً، وَغَمَّضَ بَصَرَهُ اِلَى الْاَرْضِ مُتَخَشِّعاً،
زارى ایستاده، و دیده‏اش را از روى خشوع به زمین دوخته،
وَ طَأْطَأَ رَاْسَهُ لِعِزَّتِکَ مُتَذَلِّلاً، وَ اَبَثَّکَ مِنْ سِرِّهِ ما اَنْتَ اَعْلَمُ
و در برابر عزت تو باذلت و خوارى سر به‏زیر افکنده، واز سر فروتنى رازى راکه تو بهتر ازاوبدان آگاهى
بِهِ مِنْهُ خُضُوعاً، وَ عَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ ما اَنْتَ اَحْصى‏ لَها
برایت آشکار ساخته، و از سر خشوع معاصى خود را که حضرتت به تعداد آنها آگاهترى
خُشُوعاً، وَ اسْتَغاثَ بِکَ مِنْ عَظیمِ ما وَقَعَ بِهِ فى عِلْمِکَ، وَ
برشمرده، و از مهلکه‏اى بزرگ که بر علمت گذشته، و
قَبیحِ ما فَضَحَهُ فى حُکْمِکَ: مِنْ ذُنُوبٍ اَدْبَرَتْ لَذّاتُها
از کار زشتى که به قضاى تو مایه رسوائیش شده به تو پناه آورده: گناهانى که لذّت‏هایش سپرى شده
فَذَهَبَتْ، وَ اَقامَتْ تَبِعاتُها فَلَزِمَتْ، لایُنْکِرُ – یااِلهى – عَدْلَکَ
و رفته، ولى پیامدهاى زیان بخشش بجاى مانده و گریبانگیر شده، الهى اگر این بنده را عقوبت کنى منکر
اِنْ عاقَبْتَهُ، وَ لایَسْتَعْظِمُ عَفْوَکَ اِنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَ رَحِمْتَهُ،
عدلت نشود، و اگر از وى بگذرى و بر او رحمت آورى عفوت را عظیم نشمارد،
لِأَنَّکَ الرَّبُّ الْکَریمُ الَّذى لایَتَعاظَمُهُ غُفْرانُ الذَّنْبِ الْعَظیمِ.
زیرا که تو خداى کریمى هستى، که عفو گناه بزرگ در نظرت بزرگ نمى‏نماید.
اَللَّهُمَّ فَهااَنَاذا قَدْجِئْتُکَ مُطیعاً لِأَمْرِکَ فیما اَمَرْتَ
بار خدایا اینک منم که در پیشگاهت مطیع و سر به فرمان آمده‏ام در اینکه خود به ما گفتى که
بِهِ مِنْ‏الدُّعآءِ، مُتَنَجِّزاً وَعْدَکَ فیما وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الْاِجابَهِ،اِذْ
تو را بخوانیم، و از تو وفاى به وعده‏اى را که در مورد اجابت داده‏اى خواستارم، زیرا
تَقُولُ: «اُدْعُونى اَسْتَجِبْ لَکُمْ». اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ
که فرموده‏اى: «مرا بخوانید تا خواسته شما را اجابت کنم». بار خدایا پس بر محمد و آلش درود
وَ الٍهٍ, وَ القَنی بٍمَعرَتٍکَ کَما لَقیتکَ باٍقراری, وَ ارفَعنی عَن
فرست, و با آمرزش خود با ممن برخورد کن چنانکه من با اعتراف به گناه با تو برخورد کردم، و مرا از لغزشگاههاى
مَصارِعِ‏الذُّنُوبِ کَما وَضَعْتُ لَکَ‏نَفْسى، وَاسْتُرْنى بِسِتْرِکَ
معاصى برگیر چنانکه من در برابر تو پستى گزیدم، و بر من پرده پوشى کن
کَما تَاَنَّیْتَنى عَنِ الْاِنْتِقامِ مِنّى. اَللَّهُمَّ وَ ثَبِّتْ فى طاعَتِکَ نِیَّتى،
چنانکه در انتقام از من درنگ فرمودى. بار الها نیّتم را در طاعتت استوار کن،
وَ اَحْکِمْ فى عِبادَتِکَ بَصیرَتى، وَ وَفِّقْنى مِنَ الْاَعْمالِ لِما
و بینشم را در عبادتت محکم فرما، و مرا به اعمالى موفق کن که به سبب آن
تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الْخَطایا عَنّى، وَ تَوَفَّنى عَلى‏ مِلَّتِکَ وَ مِلَّهِ نَبِیِّکَ
چرک گناهان را از من بشویى، و هنگام خروج از دنیا مرا بر آئین خود و
مُحَمَّدٍ -عَلَیهِ‏السَّلامُ- اِذا تَوَفَّیْتَنى. اَللَّهُمَّ اِنّى اَتُوبُ‏اِلَیْکَ
پیامبرت (علیه‏السلام) بمیران. بار الها در این موقعیتى که
فى مَقامى هذا مِنْ کَبآئِرِ ذُنُوبى وَ صَغآئِرِها، وَ بَواطِنِ سَیِّئاتى
در آنم از گناهان بزرگ و کوچکم، و از گناهان پوشیده
وَ ظَواهِرِها، وَ سَوالِفِ زَلاّتى وَ حَوادِثِها، تَوْبَهَ مَنْ لایُحَدِّثُ
و آشکارم، و از لغزشهاى گذشته و تازه‏ام به سویت بازمى‏گردم، مانند بازگشت توبه کننده‏اى
نَفْسَهُ بِمَعْصِیَهٍ، وَ لایُضْمِرُ اَنْ یَعُودَ – فى خَطیئَهٍ، وَ قَدْ قُلْتَ
که خیال گناه در درونش نگذرد، و فکر برگشتن به گناه را به خاطرش راه ندهد، و تو خود
یا اِلهى فى مُحْکَمِ کِتابِکَ اَنَّکَ تَقْبَلُ التَّوْبَهَ عَنْ عِبادِکَ، وَ
اى پروردگار من در کتاب محکمت فرمودى که توبه را از بندگانت مى‏پذیرى، و
تَعْفُو عَنِ السَّیِّئاتِ، وَ تُحِبُّ التَّوَّابینَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتى کَما
و از سیّئات درمى‏گذرى، و توبه‏کنندگان را دوست دارى، پس براساس وعده خود توبه‏ام
وَعَدْتَ، وَاعْفُ عَنْ سَیِّئاتى کَما ضَمِنْتَ، وَ اَوْجِبْ لى
را بپذیر، و همان‏طور که ضمانت نموده‏اى از گناهانم بگذر، و چنانکه شرط فرموده‏اى
مَحَبَّتَکَ کَما شَرَطْتَ، وَلَکَ – یا رَبِّ – شَرْطى اَلاَّ اَعُودَ فى
محبتت را بر من لازم فرما، و من هم در مقابل این همه عنایت تعهد مى‏کنم که به آنچه پسند تو
مَکْرُوهِکَ، وَ ضَمانى اَنْ لا اَرْجِعَ فى مَذْمُومِکَ، وَ عَهْدى
نیست برنگردم، و ضمانت مى‏نمایم که به کارى که مورد نکوهش توست بازنگردم، و پیمان
اَنْ اَهْجُرَ جَمیعَ مَعاصیکَ. اَللَّهُمَّ اِنَّکَ اَعْلَمُ بِما عَمِلْتُ،
مى‏بندم که از تمام گناهان دورى کنم. الهى تو به آنچه از من سرزده آگاه‏ترى،
فَاغْفِرْ لى ما عَلِمْتَ، وَ اصْرِفْنى بِقُدْرَتِکَ اِلى‏ ما اَحْبَبْتَ.
پس آنچه را از من خبردارى بیامرز، و مرا با قدرت خود به سوى آنچه دوست دارى متوجه ساز.
اَللَّهُمَّ وَ عَلَىَّ تَبِعاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ، وَ تَبِعاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ،
خداوندا، بر ذمّه من و بالهایى است که به یاد دارم، و وبالهایى است که فراموشم شده،
وَ کُلُّهُنَّ بِعَیْنِکَ الَّتى لاتَنامُ، وَ عِلْمِکَ الَّذى لایَنْسى‏،
و همه آنها در برابر دیده توست که به خواب نمى‏رود، و نزد علم توست که در آن فراموشى راه ندارد،
فَعَوِّضْ مِنْها اَهْلَها، وَ احْطُطْ عَنّى وِزْرَها، وَ خَفِّفْ عَنّى
پس در مقابل آن و بالها به صاحبانش عوض بده، و وزر آن را از من بریز، و سنگینى آن را از دوش جان
ثِقْلَها، وَ اعْصِمْنى مِنْ اَنْ اُقارِفَ مِثْلَها. اَللَّهُمَّ وَ اِنَّهُ لا
من‏بردار، و مرا از دستیازى به نظیر آن بازدار. الهى مرا قدرت
وَفآءَ لى بِالتَّوْبَهِ اِلاّ بِعِصْمَتِکَ، وَ لاَاسْتِمْساکَ بى عَنِ الْخَطایا
وفاى به توبه خود جز با حفظ تو نیست، و توان خوددارى از گناهان ندارم
اِلاَّ عَنْ قُوَّتِکَ، فَقَوِّنى بِقُوَّهٍ کافِیَهٍ، وَ تَوَلَّنى بِعِصْمَهٍ مانِعَهٍ.
جز به قوّت تو، پس مرا با نیروى کافى تقویت کن، و خود عهده‏دار نیروى بازدارنده از گناهم باش.
اَللَّهُمَّ اَیُّما عَبْدٍ تابَ اِلَیْکَ وَ هُوَ فى عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ
الهى هر بنده‏اى که به سویت باز گردد و حضرتت به علم غیبى که دارى مى‏دانى
فاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ، وَ عآئِدٌ فى ذَنْبِهِ وَ خَطیئَتِهِ، فَاِنّى اَعُوذُ بِکَ
که او توبه‏شکن و بازگردنده به گناه و خطاى خویش است، پس من به تو پناه مى‏برم
اَنْ اَکُونَ کَذلِکَ، فَاجْعَلْ تَوْبَتى هذِهِ تَوْبَهً لا اَحْتاجُ بَعْدَها
از آنکه چنین باشم، اینک این توبه مرا چنان توبه‏اى قرار ده که بعد از آن محتاج توبه‏اى
اِلى‏ تَوْبَهٍ، تَوْبَهً مُوجِبَهً لِمَحْوِ ما سَلَفَ، وَالسَّلامَهِ فیما بَقِىَ.
دیگر نباشم، توبه‏اى که سبب محو گناهان گذشته، و ایمنى از گناه در بقیّه ایّام عمر باشد.
اَللَّهُمَّ اِنّى اَعْتَذِرُ اِلَیْکَ مِنْ جَهْلى، وَ اَسْتَوْهِبُکَ سُوءَ فِعْلى،
خداوندا از نادانى خود از حضرتت عذر مى‏خواهم، و بخشش از کردار بدم را از تو خواهانم،
فَاضْمُمْنى اِلى‏ کَنَفِ رَحْمَتِکَ تَطَوُّلاً، وَ اسْتُرْنى بِسِتْرِ
پس از باب احسان مرا در پناه رحمت خویش درآور، و از راه تفضل لباس
عافِیَتِکَ تَفَضُّلاً. اَللَّهُمَّ وَ اِنّى اَتُوبُ اِلَیْکَ مِنْ کُلِّ ما خالَفَ
عافیت بر من بپوشان. الهى، و از هر چه مخالف خواست
اِرادَتَکَ، اَوْ زالَ عَنْ مَحَبَّتِکَ،مِنْ‏خَطَراتِ‏قَلْبى،وَلَحَظاتِ
تو بوده، یا از گردونه محبت تو بیرون مى‏برد، از خاطراتى که در قلبم گذشته، و نگاههاى
عَیْنى، وَ حِکایاتِ لِسانى، تَوْبَهً تَسْلَمُ بِها کُلُّ جارِحَهٍ عَلى‏
چشمم، و گفتارهاى زبانم، چنان توبه‏اى مى‏کنم که هر یک از اعضایم به
حِیالِها مِنْ تَبِعاتِکَ، وَ تَاْمَنُ مِمّا یَخافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ اَلیمِ
سهم خود از عقوبتت سالم ماند، و از انتقام و قهرى که متجاوزگران از آن مى‏هراسند
سَطَواتِکَ. اَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتى بَیْنَ یَدَیْکَ، وَ وَجیبَ
ایمن گردد. الهى بر تنهائیم در پیشگاهت، و تپیدن
قَلْبى مِنْ خَشْیَتِکَ، وَ اضْطِرابَ اَرْکانى مِنْ هَیْبَتِکَ، فَقَدْ
قلبم از ترست، و لرزه اعضایم از هیبتت رحم کن، زیرا
اَقامَتْنى -یارَبِّ- ذُنُوبى مَقامَ‏الْخِزْىِ بِفِنآئِکَ، فَاِنْ سَکَتُّ
گناهانم – اى پروردگار من – مرا در عرصه رسوایى و خوارى در پیشگاهت نشانده، پس اگر حرف نزنم
لَمْ‏یَنْطِقْ عَنّى اَحَدٌ، وَ اِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِاَهْلِ الشَّفاعَهِ.
کسى از جانب من سخن نمى‏گوید، و اگر از خود شفاعت کنم چنان نیستم که شفاعتم پذیرفته گردد.
اَللَّهُمَّ صَلِّ – عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ شَفِّعْ فى خَطایاىَ کَرَمَکَ،
بار خدایا بر محمد و آلش درود فرست، و کرمت را درباره خطاهایم شفیع من فرما،
وَعُدْ عَلى‏ سَیِّئاتى بِعَفْوِکَ، وَ لاتَجْزِنى جَزآئى مِنْ عُقُوبَتِکَ،
و زشتى‏هایم را با عفوت از من ببخش، و جزایم را از عقوبت خود مساز،
وَابْسُطْ عَلَىَّ طَوْلَکَ، وَ جَلِّلْنى بِسِتْرِکَ، وَافْعَلْ بى فِعْلَ
و دامان احسانت را بر من بگستر، و مرا در پرده عفوت بپوشان، و با من رفتار شخص پر قدرتى کن
عَزیزٍ تَضَرَّعَ اِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلیلٌ فَرَحِمَهُ، اَوْ غَنِىٍّ تَعَرَّضَ لَهُ
که بنده‏اى ذلیل با زارى به درگاهش رفته و او بر وى ترحم نموده، یا ثروتمندى که فقیرى سر راهش
عَبْدٌ فَقیرٌ فَنَعَشَهُ. اَللَّهُمَّ لا خَفیرَ لى مِنْکَ فَلْیَخْفُرْنى عِزُّکَ،
نشسته و او از وى دستگیرى نموده. بارالها مرا از تو پناه‏دهنده‏اى نیست پس باید عزت تو پناهم دهد،
وَ لا شَفِیعَ لى اِلَیْکَ فَلْیَشْفَعْ لى فَضْلُکَ، وَ قَدْ اَوْجَلَتْنى
و براى من شفیعى به سوى تو نیست پس باید فضل تو شفیعم شود، و گناهانم مرا
خَطایاىَ فَلْیُؤْمِنّى عَفْوُکَ، فَما کُلُّ ما نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ
در عرصه ترس بُرده پس باید عفو تو مرا ایمن سازد، زیرا آنچه بر زبان آوردم
مِنّى بِسُوءِ اَثَرى، وَ لا نِسْیانٍ لِما سَبَقَ مِنْ ذَمیمِ فِعْلى،
از باب جهل به کردار زشتم، و در اثر فراموشى کارهاى بد گذشته‏ام نیست،
لکِنْ لِتَسْمَعَ سَمآؤُکَ وَ مَنْ فیها، وَ اَرْضُکَ وَ مَنْ عَلَیْها
بلکه براى آن است که آسمان تو و هر که در آن است، و زمین تو و هر که بر روى آن است کردم،
ما اَظهَرت لَکَ مٍنَ الندَمٍ, وَ لَجَات اٍلَیکَ فیهٍ مٍنَ التوبه , فَلَعَل
ندامتی را که برای تو آشکار کردم, و توبه‏اى را که به‏سبب آن به تو پناه بردم بشنوند، تا مگر یکى از
بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِکَ یَرْحَمُنى لِسُوءِ مَوْقِفى، اَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّهُ
اینان در سایه رحمتت بر پریشان‏حالیم رحم کند، یا براى آشفتگیم
عَلَىَّ – لِسُوءِ حالى، فَیَنالَنى مِنْهُ بِدَعْوَهٍ هِىَ اَسْمَعُ لَدَیْکَ مِنْ
بر من رقّت آورد، پس از جانب خود دعایى به حال من کند که از دعاى خود من نزد تو به اجابت
دُعآئى، اَوْشَفاعَهٍ اَوْ کَدُ عِنْدَکَ مِنْ شَفاعَتى، تَکُونُ بِها نَجاتى
نزدیکتر باشد، یا شفاعتى نصیبم گردد که از شفاعت خودم نزد تو استوارتر جلوه کند، و رهاییم
مِنْ غَضَبِکَ، وَ فَوْزَتى بِرِضاکَ. اَللَّهُمَّ اِنْ یَکُنِ النَّدَمُ تَوْبَهً
از خشم تو، و دستیابیم به خشنودیت در آن باشد. الهى اگر پشیمانى در پیشگاه حضرتت توبه است
اِلَیْکَ فَاَنَا اَنْدَمُ النّادِمینَ، وَ اِنْ یَکُنِ التَّرْکُ لِمَعْصِیَتِکَ اِنابَهً
پس من از همه پشیمان‏ترم، و اگر ترک گناه بازگشت محسوب مى‏شود
فَاَنَا اَوَّلُ الْمُنیبینَ، وَ اِنْ یَکُنِ‏الْاِسْتِغْفارُ حِطَّهً لِلذُّنُوبِ فَاِنّى
پس اولین بازگشت کننده منم، و اگر استغفار سبب ریختن گناهان است پس من در برابرت
لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرینَ. اَللَّهُمَّ فَکَما اَمَرْتَ بِالتَّوْبَهِ وَ ضَمِنْتَ
از استغفار کنندگانم، بارالها همان‏گونه که به توبه و بازگشت فرمان دادى و پذیرش آن را
الْقَبُولَ، وَ حَثَثْتَ عَلَى الدُّعآءِ وَ وَعَدْتَ الْاِجابَهَ، فَصَلِّ
ضمانت فرمودى، و بر دعا ترغیب نمودى و نسبت به آن وعده اجابت دادى، پس بر
عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَاقْبَلْ‏تَوْبَتى، وَلاتَرْجِعْنى‏مَرْجِعَ الْخَیْبَهِ
محمد و آلش درود فرست، و توبه‏ام را قبول کن، و از رحمتت نومید و مأیوسم
مِنْ رَحْمَتِکَ، اِنَّکَ اَنْتَ التَّوّابُ عَلَى الْمُذْنِبینَ، وَ الرَّحیمُ
باز مگردان، زیرا که حضرتت پذیرنده توبه گناهکاران، و بخشنده خطاپیشگانى هستى
لِلْخاطِئینَ الْمُنیبینَ.اَللَّهُمَّ صَلِ‏عَلَى مُحَمَّدٍ وَالِهِ کَماهَدَیْتَنا
که از صمیم دل به تو بازمى‏گردند. بار الها بر محمد و آلش دورد فرست همچنان که به وسیله او ما را هدایت
بِهِ، وَ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ کَمَا اسْتَنْقَذْتَنا بِهِ، وَ صَلِ‏عَلى‏
فرمودى، و بر محمد و آلش درود فرست همچنان که به سبب او ما را رهایى کرامت کردى، و بر محمد
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ صَلوهً تَشْفَعُ لَنا یَوْمَ الْقِیمَهِ وَ یَوْمَ الْفاقَهِ
و آلش درود فرست چنان درودى که در قیامت و در روز نیاز به تو از ما شفاعت
اِلَیْکَ، اِنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدیرٌ، وَ هُوَ عَلَیْکَ یَسیرٌ.
کند، که تو بر هر چیز توانایى، و آن بر تو سهل و آسان است.