هاروس سایت هاروس سایت ادعیه و اذکار مجربه
در این مطلب از سایت ادعیه و اذکار هاروس به دعایی از امام سجاد(ع) برای ادای دین و قرض و بدهی ها مجرب پرداخته ایم. برای ادای قرض و دین و وام و افزایش رزق و روزی دعای مجرب عنوان شده را بخوانید که ان شاء الله کارگشا باشد.
دعایی از امام سجاد(ع) برای ادای دین و قرض و بدهی ها مجرب,دعای ادای دین و قرض و پرداخت وام امام سجاد (ع),دعای مجرب ادای دین و قرض,دعای تضمینی ادای قرض,دعای امام سجاد برای ادای قرض,دعای پرداخت وام و قرض مجرب,دعای تضمینی دادن قرض,دعای قوی برای پرداخت بدهی,دعای قرانی برای دادم قسط و وام,دعای موثر و مفید ادا نمودن قرض,دعای پرداخت قسط و وام و بدهی
دعایی از امام سجاد(ع) برای ادای دین و قرض و بدهی ها مجرب
دعاى سى ام از دعاهاى امام علیه السّلام است در کمک خواستن (از خداى تعالى) بر پرداختن وام:
(رسول خدا ـ صلّى الله علیه و آله ـ فرموده: دردى جز درد چشم و اندوهى جز اندوه قرض و وام نیست، و هم آن حضرت ـ صلّى الله علیه و آله ـ فرموده: دین حلقه خدا است در زمین، چون بخواهد بنده اى را خوار گرداند آن را در گردن او می اندازد، و حضرت صادق علیه السّلام فرموده: از تسلّط و چیرگى دین و از غلبه ستمگران و از زنان بى شوهری که کسى به او رغبت ننماید به «خداى تعالى» پناه برید، و حضرت باقر ـ علیه السّلام ـ فرموده:
کشته شدن در راه خدا هر گناهى را می پوشاند جز دین که آن را پوشاننده اى جز اداء و پرداختن آن نیست، یا آنکه صاحب «وارث و ولى» او آن را اداء نماید یا بستانکار به وام‌دار ببخشد، و حضرت ـ امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ فرموده: بر حذر باشید و بپرهیزید از وام گرفتن، زیرا وام در روز شرمندگى و خوارى است و در شب غم و اندوه و در دنیا و آخرت اداء است «باید آن را پرداخت». و از این رو است که علماء و مجتهدین «رحمهم الله» فرموده اند:
وام گرفتن در هنگام نیازمند نبودن مکروه و ناپسند است، و برخى فرموده اند: حرام می باشد، و گفته اند: هر گاه کسى را داشته باشد که آن را اداء نماید، یا مال و دارائى که از آن مال آن را اداء نمایند جائز و رواست اگر چه بهتر وام نگرفتن و درخواست از خداى تعالى است، بله هرگاه حاجت به آن داشته باشد کراهت تخفیف می یابد و اگر بسیار نیازمند باشد کراهت از بین می رود و اگر خوف تلف داشته باشد و راهى جز وام گرفتن ندارد واجب است که وام بستاند و بر او واجب است که نیت و قصد اداء و پرداختن آن را داشته باشد، چون حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: هر که وام بستاند و اداء آن را قصد نکند به منزله دزد است،
و هم آن حضرت فرموده: هر که بر او دینى باشد و اداى آن را نیت نماید از جانب خدا دو نگهبان با او همراهند که او را بر ادای امانت و سپرده او یارى می نماید، پس هرگاه در نیت اداى او کوتاهى روى دهد آن دو نگهبان از یارى کردن به اندازه کوتاهى نیت او کوتاهى خواهند نمود.
و گفته اند واجب است که وام‌دار به اداى دین بشتابد و با رسیدن مدت و توانایی داشتن پرداخت و مطالبه بستانکار تأخیر انداختن جائز نیست، پس اگر در این هنگام تأخیر انداخت بر حاکم شرع واجب است که او را حبس نموده به زندان برد، زیرا حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: که على علیه السّلام وام‌دارى را که مال بستانکارها را تباه می نمود حبس می کرد و مالش را بین آنها هر کس را نسبت به حصّه و بهره اش قسمت می نمود، و پدرم مالش را می فروخت و بین ایشان قسمت می کرد.
بنابراین اگر وام‌دارى اصرار بر تباه کردن مال بستانکار داشته باشد فاسق و گناهکار است و شهادت او پذیرفته نیست و نمازش در اوّل وقت بلکه در ضیق وقت صحیح و درست نیست، و واجبى از واجبات موسّعه در اوّل وقت که با اداى دین منافات داشته باشد صحیح نمی باشد،
همچنین سائر حقوق واجبه مانند زکات و خمس هر چند حاکم شرع آن را مطالبه ننماید،
و گفته اند: هرگاه وام‌دار بمیرد و توانایی نداشته باشد که دین خود را اداء نماید و چیزى هم از او به جا نمانده تا از آن، آن را اداء نمایند گناهکار نمی باشد اگر آن دین را در راه معصیت و گناه خرج نکرده باشد، ولى اگر در راه معصیت به کار برده یا قصد اداى آن را نداشته گناهکار است، و هرگاه وام دار معسر یعنى پریشان و تنگدست بوده و مرده مستحب است که بستانکار از او بگذرد که حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: هر گاه وام را بر او حلال کند بجاى هر درهمى ده درهم می دهند و هرگاه حلال ننماید بجاى هر درهمى یک درهم خواهند داد):
متن دعا به همراه ترجمه :
(۱) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِی الْعَافِیهَ مِنْ دَینٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِی، وَ یحَارُ فِیهِ ذِهْنِی، وَ یتَشَعَّبُ لَهُ فِکْرِی، وَ یطُولُ بِمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا برهان از وامى که به سبب آن آبرویم را ببرى، و هوشم در آن پریشان شود، و اندیشه ام به آن پراکنده گردد، و کارم در چاره آن طول کشد.
(۲) وَ أَعُوذُ بِکَ، یا رَبِّ، مِنْ هَمِّ الدَّینِ وَ فِکْرِهِ، وَ شُغْلِ الدَّینِ وَ سَهَرِهِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی مِنْهُ، وَ أَسْتَجِیرُ بِکَ، یا رَبِّ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِی الْحَیاهِ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاهِ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ أَوْ کَفَافٍ وَاصِلٍ.
و به تو پناه می برم ـ اى پروردگارم ـ از اندوه قرض و اندیشه آن، و از کار وام و بی خوابیش، پس بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا از آن پناه ده، و از تو زنهار و پناه می جویم ـ اى پروردگارم ـ از ذلّت و خوارى وام در زندگى و از وبال و سختى و گرفتارى آن پس از مرگ، پس بر محمد و آل او درود فرست، و مرا به توانگرى بسیار یا روزى به اندازه حاجت و نیازمندى بى کم و زیاد که همیشه باشد از آن برهان.
(۳) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْجُبْنِی عَنِ السَّرَفِ وَ الِازْدِیادِ، وَ قَوِّمْنِی بِالْبَذْلِ وَ الِاقْتِصَادِ، وَ عَلِّمْنِی حُسْنَ التَّقْدِیرِ، وَ اقْبِضْنِی بِلُطْفِکَ عَنِ التَّبْذِیرِ، وَ أَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِی، وَ وَجِّهْ فِی أَبْوَابِ الْبِرِّ إِنْفَاقِی، وَ ازْوِ عَنِّی مِنَ الْمَالِ مَا یحْدِثُ لِی مَخِیلَهً أَوْ تَأَدِّیاً إِلَى بَغْی أَوْ مَا أَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْیاناً.
بار خدایا بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا از اسراف و زیاده روى (در صرف مال) باز دار، و به بخشیدن و میانه روى (در زندگى) مستقیم ساز (که اعوجاج و کجى در آن راه نداشته از حد تجاوز ننمایم) و روش نیکو در معیشت و زندگى (صرف مال به اندازه توانایی) را به من بیاموز (در دل من انداز طوری که شایسته است رفتار نمایم، حضرت باقر علیه السّلام فرموده: علامت و نشانه مؤمن سه چیز است: حسن تقدیر و نیک اندازه گرفتن در معیشت، و شکیبائى بر مصیبت و سختى، و آموختن احکام دین) و مرا به لطف (پرورش) خود از بی جا خرج کردن باز دار ـ (گفته اند: اسراف زیاده روى در صرف مال است در آنچه شایسته است، و تبذیر زیاده روى در صرف مال است در آنچه پسندیده نیست) و روزی هاى مرا از وسائل حلال روان گردان، و انفاق و خرج کردنم را در راه هاى خیر و نیکى بگردان (حضرت صادق ـ علیه السّلام ـ فرموده: خیر و نیکى نیست در کسى که نخواهد گرد آوردن دارائى از حلال را که به آن آبروى خود را از گدائى کردن نگاه دارد و وامش را بپردازد و به خویشانش ببخشد) و آن دارائى را که براى من گردنکشى و خودبینى آورد، یا به ظلم و ستم بکشاند، یا در پى آن گرفتار طغیان و سرکشى گردم از من بگیر.
برگرفته از سایت دعاسایت
