در این مطلب از سایت ادعیه و اذکار هاروس به دعایی برای دفع شر ستمگر و در امان ماندن از ظالم مجرب پرداخته ایم. برای دفع شر و مصون ماندن از شر ظالم و ستمگر دعای مجرب عنوان شده را بخوانید که ان شالله کارگشا باشد.

دعایی برای دفع شر ستمگر و در امان ماندن از ظالم مجرب,ذکر و دعایی مجرب و قوی برای مصونیت و دفع شر ظالم و ستمگر,دعای قوی جهت دفع شر دشمن,دعایی تضمینی برای در امان ماندن از شر ستمگر,ذکر و دعای قوی و موثر مخصوص محفوظ ماندن از شر انسان های ظالم,دعای مصونیت,دعای در امان ماندن

دعایی برای دفع شر ستمگر و در امان ماندن از ظالم مجرب

 

نیت کند وبا ایمان خالصانه پس از نماز ظهر به تعداد ٧٨۶ مرتبه بسم الله الرحمن الرحیم بگوید و سپس

بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ عَنَتِ لَهُ الْوُجُوهُ، وَخَشَعَتْ لَهُ الْأَصْوَاتُ ، وَ وَجَلَت مِنهُ الْقُلُوبُ ، اَسئَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ وتُسَلِّمَ سیدنا مُحَمَّدٍ و آله ، وَأَنْ تَقضی حَاجَتِی فی هَلاک ( اسم آن ظالم را ببرد ) یا قاهِرُ یامُقتَدِرَ یا مُنتَقِمُ یا اللهُ یا اللهَ را به تعداد ٧۰ مرتبه قرائت نماید

*************************************************

حضرت امام رضا علیه السلام از پدر بزرگوارش روایت کرده است که فرمود:

منصور دوانیقى کسى را به سوى جعفر بن محمّد علیهما السلام فرستاد تا او را به قتل ‏رساند و شمشیر و آن بساطى را که زیر پاى محکومِ به قتل مى ‏گسترانند آماده‏ کرد و به ربیع گفت: هنگامى که من سخن گفتم و دستم را به دست دیگر زدم‏ گردن او را بزن.

همین که جعفر بن محمّد علیهما السلام وارد شد و منصور از دور آن حضرت را دید، در روى بستر به خود حرکتى داد و گفت: خوش آمدى اى اباعبداللَّه؛ بسوى شما نفرستادم مگر به این امید که وام شما را بپردازم و حقّ و حرمت شما را رعایت‏ کنم.

سپس با مهربانى و لطف از اهل بیتش سؤال کرد و گفت: حتماً خدا بدهى شما را ادا و جایزه شما را پرداخت کرد. اى ربیع؛ کار سومّى را انجام نده تا جعفر بن ‏محمّد را بسوى خانه و خانواده ‏اش بازگردانى.

وقتى امام‏ علیه السلام بیرون رفت، ربیع به آن حضرت عرض کرد: آیا آن شمشیر و آن ‏بساط چرمى را دیدید؟ منصور آن‏ها را براى شما آماده کرده بود، هنگام وارد شدن دیدم لب‏هاى مبارک شما بهم مى‏ خورد، چه دعائى مى ‏خواندید؟

امام‏ علیه السلام فرمود: آرى؛ چون شرّ و بدى در چهره منصور مشاهده کردم، گفتم:

حَسْبِیَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ، وَحَسْبِیَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، وَحَسْبِیَ الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ، وَحَسْبِیَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ، حَسْبی مَنْ ‏هُوَ حَسْبی، حَسْبی مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبی، اَللَّهُ لا إِلهَ إِلّا هُوَ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ ‏وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ.(۵)

پروردگار بى ‏نیازکننده من از هر پرورش ‏یافته است، و آفریدگار بى ‏نیاز کننده من از هر آفریده‏ شده است، و روزى ‏دهنده بى ‏نیاز کننده من از هر روزى داده‏ شده است، و خدا مرا بس است که پروردگار جهانیان است، کفایت مى‏ کند مرا آنکه مرا کافى است، کفایت مى ‏کند مرا آنکه همواره کفایت‏ کننده من است، خدا است آنکه جز او معبودى نیست، بر او توکّل کردم و او پروردگار عرش عظیم است.