فضیلت ذکر یا دافع یا رافع یا مانع برای گشایش خیر و روزی

در این مطلب از سایت ادعیه و اذکار هاروس به فضیلت ذکر یا دافع یا رافع یا مانع برای گشایش خیر و روزی پرداخته ایم. برای افزایش رزق و برکت در زندگی دعای مجرب عنوان شده را بخوانید که ان شاء الله کارگشا باشد.

فضیلت ذکر یا دافع یا رافع یا مانع برای گشایش خیر و روزی,دعای افزایش خیر و برکت،دعایی برای جلب رزق و روزی و برکت،دعایی برای گشایش روزی،دعایی مجرب برای افزایش ثروت

فضیلت ذکر یا دافع یا رافع یا مانع برای گشایش خیر و روزی

اسم اعظم الهی، الله است. همان که در دنیا پیامبران و اولیای الهی با آن در کائنات به اذن الهی تصرف می‌کردند و می‌کنند و حضرت نوح(ع) کشتی‌اش را با آن به حرکت در می‌آورد و نگه می‌داشت و هیچ لنگری و بادبانی برای حرکت در آوردن و از حرکت نگه داشتن آن نداشت. خداوند در این باره می‌فرماید: و َقَالَ ارْكَبُواْ فِيهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ ؛ و نوح فرمود: در آن کشتی سوار شوید بسم الله جریان آن و لنگر آن کشتی است؛ زیرا پروردگارم هر آینه آمرزنده و رحیم است. (هود، آیه 41)
بهشتیان با همین اسم الله در بهشت تصرف می‌کنند و نیازهای خویش را برطرف می‌سازند و هر طور می‌خواهند استفاده می‌کنند. خداوند می‌فرماید: دَعْوَاهُمْ فِيهَا سُبْحَانَكَ اللَّهُمَ؛ خواسته‌ها و دعای ایشان در آن بهشت سبحانک اللهم است. (یونس، آیه 10)
البته کسی که بخواهد به اسم اعظم دست یابد، نمی‌تواند از علوم غریبه استفاده کند؛ زیرا اسم اعظم از سنخ علوم نیست ؛ یعنی از سنخ دانایی نیست بلکه از سنخ دارایی است و انسان باید آن را دارا شود و مظهر اسم الله گردد.
در حقیقت باید گفت طریقت کسب آن فکری نیست بلکه طریقت کسب آن فطری است و باید فطرت خود را به گونه‌ای در آورد که مظهر اسم الله باشد تا بتواند با آن حقیقت در جهان تصرف کند، پس لفظ و مفهوم و مصداق نیست تا بتوان از راه آن تصرف کرد، بلکه حقیقتی است که در انسان ظهور می‌کند و تصرفات شخص، با حقیقت الله است نه لفظ و مفهوم و مانند آن. برای رسیدن به آن نیز باید تقوای الهی پیشه کرد و با انجام واجبات و ترک محرمات خدایی شد و مظهر الله گردید.

چگونه می توان اسم اعظم را پیدا کرد؟

پاسخ

در بین مردم شایع است که اسم اعظم یکی از اسامی خداوند متعال است که اگر خدا را به آن بخوانند، دعا مستجاب می‏شود و چون در میان اسماء حسنای الهی به چنین اسمی دست نیافته و در سایر اسماء خداوند چنین اثری ندیده‏اند، معتقد شده اند به اینکه اسم اعظم مرکب از حروفی است که هر کسی آن حروف و نحوه ترکیب آنها را نمی‏داند و اگر کسی به آن دست یابد، همه موجودات در برابرش خاضع گشته و به فرمانش در می‏آیند.

لیکن حقیقت این است که تأثیر اسماء الهی و مخصوصا اسم اعظم او در عالم، بخاطر حقایق آنها است نه به الفاظشان و نه به معانی که از الفاظ فهمیده می‏شود، بلکه معنای این تأثیر این است که خدای تعالی که پدیده آورنده هر چیزی است، هر چیزی را به یکی از صفات کریمه‏اش که مناسب آن چیز است و در قالب اسمی است، ایجاد می‏کند، نه اینکه لفظ خشک و خالی اسم، و یا معنای آن و یا چیز دیگری غیر از ذات متعالی خداوند چنین تأثیری داشته باشد.

و اینکه در روایات آمده است که خداوند اسمی از اسماء خود و یا چیزی از اسم اعظم خود را به پیامبری از پیامبران خود آموخته است معنایش این است که راه انقطاع وی را به سوی خود، به او آموخته است، پس اگر واقعا آن‏پیغمبر دعا و الفاظی داشته و الفاظش معنایی را می‏رسانده، باز هم تأثیر آن دعا از این باب است که الفاظ و معانی، وسائل و اسبابی هستند که حقایق را به نحوی حفظ می‏کنند.

پس آنچه در استجابت دعا مؤثر است کیفیت دعا است به این نحو که از هر آنچه غیر خداست دست و دل را بشوید و تنها به پروردگارش متصل شود که اگر چنین شود متصل به حقیقت اسمی شده است که مناسب با حاجتش است و در نتیجه آن اسم نیز به حقیقتش تأثیر کرده و دعای او مستجاب می‏شود.

این است حقیقت دعای به اسم و به همین جهت عمومیت و خصوصیت تأثیر بحسب حال آن اسمی است که حاجتمند به آن تمسک جسته است.
پس اگر این اسم، اسم اعظم باشد یعنی در همه حوائج ‏اش به خداوند متصل شده باشد، در حقیقت خدا را به حقیقت اسمی خوانده است که مناسب با تمام حوائجش، این دعا اثر کرده و تمام حوائجش برآورده می‏شود.

برگرفته از سایت دعاشفا