خانه / دسته‌بندی نشده / دستور مجرب برای دفع بلا و بیماری و حوادث ناگوار

دستور مجرب برای دفع بلا و بیماری و حوادث ناگوار

در این مطلب از سایت ادعیه و اذکار هاروس به دستور مجرب برای دفع بلا و بیماری و حوادث ناگوار پرداخته ایم. برای دفع بلا و دورشدن از بیماری و انواع مریضی دعای مجرب عنوان شده را بخوانید که ان شاء الله کارگشا باشد.

دستور مجرب برای دفع بلا و بیماری و حوادث ناگوار,دعای هفت آیه احد خوانساری,هفت آیه معروف آیت الله خوانساری,توصیه به خواندن دعای هفت آیه,دعای دفع بلا احمد خوانساری,دعای دفع بیماری احمد خوانساری

دستور مجرب برای دفع بلا و بیماری و حوادث ناگوار

توصیه ها و سفارشات آیت الله سید احمد خوانساری :

نقل علامه مجلسی چنین است:

یافتم به خط شیخ محمد بن علی جباعی، رَحْمَةُ اَللَّهِ عَلَيْهِ، که گفت به خط شهید، قَدَّسَ اَللَّهُ رُوحَهُ، چنین یافتم که از مولای ما امیرالمومنین، عَلَيْهِ السَّلاَمُ، روایت شده است که فرمود:

هر کس این شش آیه را هر صبح بخواند، خدای تعالی او را از هر بدی کفایت می‌کند، اگر چه خود را به تهلکه (هلاکت) بیندازد.

هفت آیه و دعای پایانی :

1) قُلْ لَنْ یُصِیبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (سوره توبه آیه 51)

بگو هرگز جز آنچه خدا برای ما خواسته به ما نخواهد رسید، اوست مولای ما، و البته اهل ایمان در هر حال باید بر خدا توکل کرد.

2) وَإِنْ یَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ یُرِدْكَ بِخَیْرٍ فَلَا رَادَّ لِفَضْلِهِ ۚ یُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ (سوره یونس آیه 107)

و اگر خدا بر تو ضرری خواهد هیچ‌کس جز او دفع آن ضرر نتواند، و اگر خیر و رحمتی خواهد باز احدی منع فضل او نتواند، که فضل و رحمت خود را به هر کس از بندگان بخواهد البته می‌رساند و اوست خدای بسیار آمرزنده و مهربان.

3) وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَیَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا ۚ كُلٌّ فِی كِتَابٍ مُبِینٍ (سوره هود آیه 6)

و هیچ جنبنده در زمین نیست جز آنکه روزیش بر عهده خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه او را می‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است.

4) وَكَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَإِیَّاكُمْ ۚ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ (سوره عنکبوت آیه 60)

و چه بسیار حیوانات که خود بار روزی خود نکشند، این خداست که به آنها و هم به شما روزی می‌رساند، و او شنوای (دعای محتاجان) و دانا (به احوال بندگان) است.

5) مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلَا مُمْسِكَ لَهَا ۖ وَمَا یُمْسِكْ فَلَا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَكِیمُ. (سوره فاطر آیه 2)

دری که خدا از رحمت به روی مردم بگشاید هیچ کس نتواند بست و آن در که او ببندد هیچ کس جز او نتواند گشود، و اوست خدای بی‌همتای با حکمت و اقتدار.

6) وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكَاتُ رَحْمَتِهِ ۚ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ ۖ عَلَیْهِ یَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ، (زمر آیه 38)

و اگر از این مشرکان بپرسی که زمین و آسمان‌ها را که آفریده است؟ البته جواب دهند: خدا آفریده. پس به آنها بگو: چه تصور می‌کنید، آیا همه بتهایی که جز خدا می‌خوانید اگر خدا بخواهد مرا رنجی رسد آن بتان می‌توانند آن را رفع کنند؟

یا اگر خدا بخواهد مرا به رحمتی رساند بتان می‌توانند آن رحمت را از من باز دارند؟ بگو: خدا مرا کافی است، که متوکلان عالم بر او توکل می‌کنند.

و سپس بخوانید:

حَسْبِیَ اللّهُ لا إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، وَ أَمْتَنِعُ بِحَوْلِ اَللَّهِ وَ قُوَّتِهِ مِنْ حَوْلِهِمْ وَ قُوَّتِهِمْ وَ أَسْتَشْفِعُ بِرَبِّ اَلْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَ أَعُوذُ بِمَا شَاءَ اَللَّهُ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ اَلْعَلِیِّ اَلْعَظِیمِ.

در روایتی دیگر داریم :

روزی محمد بن مسلم از اصحاب حضرت امام باقر علیه‌السلام به امام عرضه داشت:

هنگامی که وبا در سرزمینی بیفتد، آیا ما خانه‌نشینی، گوشه‌نشینی و کناره‌گیری از مردم را انتخاب کنیم؟

حضرت در پاسخ فرمود: چه اشکالی دارد که از وبا و بیماری فراگیر فاصله و کناره بگیری؟

در حالی که رسول خدا(ص) به مردی که به آن حضرت خبر داد که در خانه‌ای همراه برادرانش بود و برادرانش همگی مردند و فقط او باقی مانده بود، فرمود:

از آن خانه فاصله بگیر و دور شو، در حالی که این خانه مذموم است.

(مستدرک الوسائل، ج2، ص96

برگرفته از سایت دعاسایت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *